23 Aralık Cuma
Bu sabah oldukça kolay uyandım. Dün ilacın beni neredeyse ayakta uyuttuğunu düşünerek hapı sirkette almaya karar verdim. Sabahları şirkete giderken yarım saat yürüyorum. Böylece işe vardığımda uyanmış da oluyorum ve kahveye ihtiyacım olmuyor. İlaç beni her seferinde bu kadar yorgun yapacaksa yürümenin başka bir faydasını bulmam lazım. Tamam, doktor düzenli spor yapmanın sinir sistemi için faydalı olduğunu söyleyen bir teoriden bahsetmişti. Başka bir spor türü bulana kadar işe gitmeyi düzenli spor hanesine yazabilirim. Saat sekiz gibi ilaçlarımı içtim (bir miktar da tansiyon ilacı kullanıyorum her gün) ve şimdi saat dokuz. Esnemeye başladım.
Daha öğlen olmadı ve gözlerim yine ağırlaştı. Başım dönmüyor ama etrafı da biraz bulanık görüyorum. Henüz panik olmadı. Dün bir arkadaşımın söylediği şeyleri düşünüyorum: Bu ilaç sadece beni rahatsız eden durumları ortadan kaldıracak ama sorunlarımı çözmeyecek.
Zaman ilerledikçe ilacın etkisi de değişiyor, belki de azalıyor. Normalde paniklemeye başladığımda korkularımı beynimden atamadığım düşüncelerle daha da çok tetikliyordum. İlacı kullandıktan sonra bir kaç saat panik durumu hiç ortaya çıkmıyor. Daha sonra panikler geri geliyor ama beynim o korkuları destekleyecek hiçbir şey düşünemiyor ve bu panik durumu çok kısa sürüyor. Hatta neden panik yaptığımı bile anlayamıyorum. Bu da beni biraz rahatsız ediyor. Bu düşünememe her durumda aktif. Hiç bir şey için 5-10 saniyeden fazla konsantre olamıyorum. Aslında ilaçtan beklediğim etki buydu ama keşke etkinleşeceği zamanları ben seçebilseydim.
Saat dört buçuk oldu ve panikler sıklaşmaya başladı. Bu sırada hala düşünemiyorum. Bir taraftan bu ilacın da işe yaramayacağını düşünmeye başlıyorum. Doktor bu ilaç beni tedavi edecek demedi ki ama. Sadece önce serotonin seviyesini düzelteceğiz ve sonra tedaviye nasıl devam edeceğimize bakacağız dedi. Bu en kötü senaryo düşüncelerinden ne zaman kurtulacağım?
Akşam eve geldiğimde kendimi yatağa attım ve çocuklara beni yarım saat sonra kaldırmalarını söyledim. Ümit bu tür işlerde makine gibidir, hatta kendi işini bırakır saati kontrol eder. Deliksiz uyumuşum ama kalktığımda gözlerim olaya kaldığımız yerden devam ediyoruz der gibiydi.
Askerlikten hatırladığım bir durum daha ortaya çıkıyordu. Seksüel isteksizlik. Askerdeyken işe yarıyordu ama şimdi yeri ve zamanı mıydı? Reçeteye göre ilacın normal etkilerinden biriymiş. Şimdi gitar ibadetimi yapıp yatıyorum. Yarın Noel ve bir hafta tatilim var. Umarım vücudum bu ilaca alışabilir de işe dönünce saçmalamam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder