20 Ocak Cuma
Bu akşam yıllardır ara verdiğim İspanyolca dersine tekrar başlayacağım. Eres beni ileri seviye kursa davet etmiş, ben de itiraz etmedim. Köy yerindeki kursta insanlar ne kadar ileri seviye olabilir ki diyerek rahatlığımı bozmuyorum.
Bütün günüm bir müşterinin sorunlarını çözmeye çalışarak geçti. Müşteriye destek olması gereken arkadaşların birisinin hasta diğerinin izinli olması nedeniyle iş bana düştü. Aklıma gelen çözüm tasarıları işe yaramayınca pazartesiye kadar zaman koparıp işi izinli elemana pasladım. Artık kursa gitmek için erkenden çıkablirim.
Trende ders için yanıma ne kalem ne kağıt hiçbir şey almadığım aklıma geldi. Son bir umutla bütün çantayı bir daha aradım ama yok. Eres'in ders anlatma tekniğine göre aslında epey not almak lazım, çünkü teoriden çok günlük hayatta kullanılan pratik kalıpları öğretiyor. Katja'yı arayıp beni istasyondan alıp derse götürmesini istedim ama kağıt kalem istemeyi unuttum.
Derse zamanında yetiştim, aslında Eres geç geldi. Sınıfın her kursta olduğu gibi yaşlı kadınlardan oluştuğunu görünce kursun seviyesi hakkındaki tahminlerimin doğruluğundan emindim artık. Ta ki ders başlayana kadar. Dilbilgisinde hatalar yapmalarına rağmen sular seller gibi konuşuyorlardı, ayrıca Eres'in her dediğini de anlıyorlardı. Sonunda benim en zayıf elemanı olduğum bir kurstaydım. Bu otuz yıldır ilk defa karşı karşıya olduğum bir durumdu. Topluluk önünde konuşmayı da pek sevmediğim için iki kat rahatsız olmam gerekiyordu ama panik yapamadığım için bu durumu dert etmedim. Eres de, heralde bu durumu tahmin ettiğinden, oyunu hep benim avantajlı olduğum alanlara sürdüğü için ders benim için bile eğlenceli geçti.
Kalabalık karşısında konuşurken ya da baskı altındayken yüzüm kızarmaz ama başım yanıyormuş gibi hissederdim, bu sefer yüzüm kızardı mı bilmiyorum ama diğer histen eser yoktu. Madem önümdeki engeller bir bir kalkıyor, artık derslere daha iyi hazırlanayım ki, diğer katılımcılar için bir engel olmayayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder